Παστερέλωση - Σηψαιμία κουνελιών
Η ασθένεια αυτή σηψαιμική στη βάση, εμφανίζεται με υποδόρια αποστήματα, συχνά πυώδη, και πνευμονία. Σκοτώνει πολύ σύντομα και αιφνιδιαστικά πάρα πολλά κουνέλια και κουνελάκια. Οφείλεται στην είσοδο στον οργανισμό του κουνελιού του μικροβίου Pasteurella multocida, Pasteurela cuniculida. Εμφανίζεται με μορφή οξεία αλλά και υπεροξεία.
Στην οξεία μορφή η διάγνωση είναι δυνατή κλινικά και νεκροσκοπικά. Ύστερα από περίοδο 4-6 ημερών τα προσβλημένα κουνέλια παρουσιάζουν ανορεξία, αύξηση των καρδιακών παλμών (σφιγμών) και υψηλή θερμοκρασία (πυρετό). Τα συμπτώματα αυτά διαρκούν 2-3 ημέρες. Μετά τα κουνέλια παρουσιάζουν βήχα, δύσπνοια και συχνά φαγούρα στη μύτη και ακολουθεί το συνεχές ξύσιμο, η δύσπνοια εντονότερη και δάκρυσμα των ματιών. Μετά από λίγο χρόνο παρουσιάζονται επιπλοκές με εντερίτιδα, διάροια, ηπατίτιδα, τυμπανισμό, περιτο-νίτιδα και πνευμονία συνήθως μετά τη ρινίτιδα, το λεγόμενο μολυσματικό συνάχι, ή μολυσματική κόρυζα.
Στην υπεροξεία μορφή, που εκδηλώνεται σε ελάχιστο χρονικό διάστημα, τόσο που δεν προλαβαίνουμε να διαπιστώσουμε ότι το ζώο είναι άρρωστο. Και ενώ το βράδυ νομίζομε ότι είναι καλά στην υγεία τους, το πρωί τα βρίσκουμε νεκρά. Για το λόγο αυτό η διάγνωση της είναι δύσκολη και επιτυγχάνεται μόνο εργαστηριακά. Τα άρρωστα ζώα μαζεύονται σε μια γωνιά του κλωβού, με το κεφάλι χαμηλά, τα μάτια μισόκλειστα και με πυρετό 41,5°-42°. Το πρωί τα βρίσκομε νεκρά από σηψαιμία. Στην υπεροξεία μορφή της παστερέλωσης η μιασματικότητα του μικροβίου και η ταχύτητα της εξέλιξης είναι τόσο γρήγορη που καμιά θεραπεία δεν είναι αποτελεσματική.
Άλλη μορφή με την οποία παρουσιάζεται η ασθένεια είναι πυρετός, μικροαποστήματα σε διάφορα μέρη του σώματος, που πολλές φορές φτάνουν το μέγεθος αυγού, επίσης μαστίτιδα και πυώδη μητρίτιδα. Η παστερέλωση είναι η περισσότερο διαδομένη αρρώστια στην κουνελοτροφία και είναι ασθένεια αναπνευστική. Σε προχωρημένες μορφές η δράση του ικροβίου Pasteurella συνδέεται με αυτή των λοιμογόνων δευτερευόντων σπερμάτων, σταφυλόκοκκος, στρεπτόκοκος κ.λπ., που προσβάλουν τον οργανισμό και προκαλούν τις πνευμονίες. Θεμελιώδη χαρακτηριστικά του λοιμογόνου σπέρματος είναι, η ασθενής αντίσταση του οργανισμού στο περιβάλλον, θερμότητα, ξηρασία, αντισηπτικά κλπ. Η μετάδοση της ασθένειας γίνεται με επαφή, με το νερό που πίνουν, ή με τις μολυσμένες τροφές, μέσω της κόπρου των κουνελιών, με τα τσιμπούρια, τους ψήλους, τις ψείρες και άλλα. Κατά τις πρώτες ημέρες μετά τη γέννα η κουνελομητέρα μπορεί να μεταδώσει την ασθένεια στα νεογέννητα από το αναπνευστικό της σύστημα. Η εξέλιξη της ασθένειας εξαρτάται, από την ανθεκτικότητα του οργανισμοί του ζώου, της μιασματικότητας του λοιμογόνου σπέρματος, της έντασης των συντελεστών που την προδιαθέτουν, την εμφάνιση δευτερογενών λοιμογόνων κ.λπ.
Ανακεφαλαιόνοντας διακρίνομε τρεις μορφές συμπτωμάτων της ασθένειας. αιμοραγική σηψαιμία, που εκδηλώνεται με υψηλή θερμοκρασία του κουνελιού που φθάνει τους 39° βαθμούς, με δύσπνοια, θαμπά μάτια, μερικές φορές ελαφριά διάρροια, τρίχες μπερδεμένες και αμέσως θάνατος. Γιαυτό και ονομάζεται κεραυνοβόλος θάνατος.
Συνήθης κατάρρους, που εκδηλώνεται με συχνό πτάρνισμα, άνοδο της θερμοκρασίας του σώματος και λαμπερή βλέννα εξέρχεται από τη μύτη του. Μόνο ένα πτάρνισμα δεν είναι ενδεικτικό της ασθένειας. Κακοήθης κατάρρους ή κόρυζα (οξύς κατάρρους των ρινικών και οπτικών βλενογόνων). Εκδηλώνεται με συνεχές ασταμάτητο πτάρνισμα και πυρετό. Το ζώο κοιμάται μέσα στο κλουβί και από τη μύτη του τρέχει πυώδης βλέννα. Μερικές φορές σχηματίζονται αποστήματα στο λαιμό και στη ράχη. Ο κατάρρους αυτός είναι μολυσματικός και θανατηφόρος. Πολλές φορές συγχέεται με την μυξομάτωση που διαφέρει, διότι δεν παράγει φλεγμονή (φλόγωση) των χειλιών, της μύτης, ή των οφθαλμών.
Πρόληψη της ασθένειας. Βασική πρόληψη είναι ο προληπτικός εμβολιασμός με πολυδύναμο εμβόλιο.
